بازخوانی یک تسویه حساب علیه تعدد زوجات 

داستان های آخرالزمانی عجیب و شنیدنی است. فتنه هایی که عالم و عامی را در گرداب خود همچون خسی در آب این سو و آن سو می کشاند ، دفاع از احکام قطعی قرآن گزینشی شده است.

امروز آیات قرآن مورد حذف و جرح و تعدیل قرار می گیرد و صدائی از کسی بلند نمی شود، آنهایی که برای کوچکترین مسائل حاشیه ای نظر می دهند، نسبت به حذف عملی آیات قرآن سکوت اختیار می نمایند.

جالب اینکه کسانی که برای دفاع از لایحه ی حمایت از خانواده ، فرصت خودنمایی در صدا و سیما را پیدا می کنند، هماهنگ با فرقه ضاله بهائیت و ضدانقلاب ، به آیات مربوط به تعدد زوجات هجوم می آورند و اذعان می دارند به هیچ وجه دغدغه ی دولت دفاع از حکم قرآنی تعدد زوجات نیست، بلکه این لایحه نوعی دیگر از محدودیت در اجرای این حکم خدا است.

مشاور رئیس جمهور در امور بانوان و خانواده در یک برنامه ی تلوزیونی می گوید: این لایحه در ماده ۲۳ نوعی از تعدد زوجات را می پذیرد که به اندازه ی افراد حاضر در استودیو (۶-۷ نفر) را هم شامل نمی شود، و با لبخند می گوید که تک همسری در کشور نهادینه شده است.

شیر بی یال و دم و اشکم که فقط اسمی از آن است و رسم آن همان مخالفت با آیات تعدد زوجات است، انسان را یاد طنز مشهوری می اندازد که دو طرف دعوا ، میانجی را مورد ضرب و شتم قرار می دهند.

ظاهرا موافقان و مخالفان لایحه ی حمایت از خانواده ، اولین اصلی را که باید به عنوان وظیفه ی ملی(!) با آن مخالفت کنند، حکم قرآن می دانند و به بانوان اطمینان می دهند، نگران نباشید، موضوع دفاع از حکم قرآنی تعدد زوجات نیست و اصل بر پیچیده تر کردن آن است تا هیچ کس نتواند به سوی آن برود و به قول کارشناس دیگری، حتی به تعداد انگشتان دست در این مملکت را شامل نمی شود!

خانم های نماینده مجلس که قسم به حمایت از اسلام و قرآن خورده اند همنشین با فمنیست ها شده و به آن ها تسلای قلبی می دهند که، موضوع بستر سازی اجرای احکام الهی نیست و فقط یک بازی برای محدود کردن اجرای حکم قرآنی می باشد و سایر نمایندگان نیز به جهت کسب رای در دوره بعد، برای مصاحبه و حمله به این حکم پیامبر(ص) از یکدیگر سبقت می گیرند.

عجیب تر این که صدا و سیمای جمهوری اسلامی که وظیفه دفاع از قرآن و اسلام را در شعارهایش یدک می کشد، جدا از سریال های زنجیره ای برای قبیح نشان داد تعدد زوجات ، که تولید و پخش می نماید و جدا از سریال های تولیدی ماه رمضان که با کد دینی ، هر ساله برای تقبیح حکم قرآنی تعدد زوجات با پول تبلیغات بانک های خصوصی و … تولید می نماید، سلسله نشست های تخصصی و غیر تخصصی به راه می اندازد و با مجری های رنگارنگ زن و مرد که نقطه اشتراکشان در مخالفت با حکم تعدد زوجات است، به ساماندهی مخالفان حکم الهی و تحریک مخالفان اقدام می نمایند.

برنامه اردیبهشت در شبکه فرهیخته چهار! به اذعان مجری آن به جمع آوری طومار بر علیه بخش های اسلامی «لایحه حمایت از خانواده» می پردازد و با تحریک بانوان موفق به ایجاد تجمع در مقابل مجلس شورای اسلامی در مخالفت با لایحه مذکور می گردد.

از عجایب آخر الزمانی می گفتیم، در گفتگوی ویژه خبری شبکه دو رسانه ملی یک روز از علماء دعوت می نمایند و برای احیاء فرهنگ قرآنی و تفسیر و قرائت آن دغدغه نشان می دهند و فردای آن روز سه نفر از بانوان کارشناس(!) را دعوت می نمایند و بخش اجرایی، عملیاتی و کاربردی آیات الهی را مطالبه می نمایند و به اتفاق به نفی، تاویل و تفسیر به رای آیات تعدد زوجات می پردازند و همگی به تعدیل حکم خدا نظر می دهند.

به ظاهر معنای آیه «نومن ببعض و نکفر ببعض ویریدو ان یتخذو بین ذلک سبیلا»(۱۵۰نساء) ظهور پیدا نموده است. یعنی همه اتفاق نظر پیدا کرده اند که باید راهی ما بین کفر و ایمان انتخاب نمایند، یعنی تعدد زوجات را در اسم حفاظت نموده و در واقع هرگونه امکان تحقق آن را محدود و محکوم نمایند، و در واقع موجب «تخصیص اکثر» در رابطه با آیات تعدد زوجات گردند.

لایحه حمایت از خانواده بیش از اینکه موجب تحکیم خانواده باشد موجب گسستگی در خانواده ها می گردد، موجب گریز مردان از اصل ازدواج با زنان به دلیل ورود در پیچ و خم های مخوف «خانواده حقوقی و قانونی» متعلق به فرهنگی که میانگین سن ازدواج در ایالات متحده آمریکا را به چهل سال و میانگین طول مدت ازدواج را به یک سال رسانده است، در مقابل «خانواده اخلاقی» می گردد.

از عجایب دیگر این که صداوسیما و برخی نهادهای فرهنگی به جای اجبار مردان توانمند، برای قبول ازدواج با زنان و دخترانی که دیگر امکان ازدواج آنها به عنوان همسر اول وجود ندارد( به قول کارشناس سیما که می گفت:باید خانم هایی که سن ازدواجشان از ۲۶ سال گذشته دیگر منتظر ازدواج نباشند و باید این واقعیت را بپذیرند)، سعی در دادن آمار غلط و کتمان فزونی تعداد دختران خواهان ازدواج بر پسران، و تلقین های روانی به امید ایجاد نشاط کاذب به جای تشکیل کانون خانواده و حتی تشویق به زندگی مجردی و فرهنگ سازی این نوع زندگی دارند، و سوختن و نابود شدن کثیری از جمعیت کشور نه حقوق شهروندی تلقی می شود و نه خدشه به حقوق اکثریت به وجود می آورد.

مهمترین اشکال مسئله در اینجاست که همه تصور می کند آیات الهی و احادیث معصومین ملاحظه مسائل اجتماعی، فرهنگی، و انسانی را ندارد و ما باید با نظرات کارشناسی خود نسبت به (نعوذباالله) اشتباهات صورت گرفته در احکام قرآن دست به اصلاح و تعدیل بزنیم و نام آن را هم مقتضیات زمان بگذاریم، در حالی که در اسلام هیچ دلیل و مدرکی که ازدواج مجدد را محدود به قیدی غیر از عدالت اقتصادی نماید نداشته و نداریم.

در موضوعی به این روشنی فقط و فقط باید جانب حکم قطعی خدا که جامع همه مسائل می باشد را گرفت و نه میل مردانی که تمایل به قبول مسئولیت چند همسری را ندارند و از راه های مشروع و نامشروع دیگر به ارضاء نیاز خود بدون قبول تعهد تمایل داشته و به انجام آن مبادرت می ورزند ، و نباید به هوس زنان نسبت به حسادت به همسر دوم و نادیده گرفتن دیگر زنان محروم از کانون خانواده وقعی نهاد و ملاک صحت وسقم یک حکم الهی را، هوای نفس گذاشت. حکمی که انبیاء و ائمه اطهار در طول تاریخ بشریت مقید به اجرای آن بوده اند. باید بدانیم که عدالت در اجرای حکم خداست نه تعطیل عملی حکم خدا و از خدا بترسیم برای روزی که لاینفع الظالمین معذرتهم.والسلام

محمد مهدی قاسمی